روستای ابیانه یکی از روستاهای منحصر به فرد ایران است؛ نقاط خوش منظره و خوش آب و هوا با موقعیت طبیعی مساعد که خانه ها در آن تماماً بر روی دامنه ی کوه، در شمال رودخانه ی «برزرود» با معماری زیبا و دلنشین جای گرفته است. کوچه ی بن بست در ابیانه وجود ندارد و بافت ساختاری خانه های روستا «حلزونی شکل»، خشتی، آجری و سنگی است و متعلق به دوره های ساسانی، سلجوقیه، صفویه و قاجاریه.
ساختمان های قدیمی روستا با پوششی از «خاک سرخ رنگ» که با برخورد باران استحکام بیشتری پیدا می کند در دامنه ی خاکستری کوه ساخته شده اند. علاوه بر آداب و رسوم مردمان این روستای توریستی، لباس سنتی مردم ابیانه نیز که در حفظ آن تاکید و تعصب دارند برای گردشگران بسیار جالب توجه است. جاذبه های گردشگری و تاریخی این روستا عبارتند از: مناظر طبیعی، معماری خانه ها، اماکن تاریخی و مذهبی نظیر آتشکده، مساجد، زیارتگاه ها و قلعه ها و همچنین مراسم گلاب گیری که در اواخر اردیبهشت ماه برگزار می شود. مسجد جامع روستای ابیانه از قدیمی ترین آثار تاریخی این روستا دارای منبر چوبی و منبت کاری شده ی بسیار زیبایی است.