به گزارش پایگاه خبری طبیعت گردشگران زهرا سادات رضائیان، عضو هیئت علمی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، در نشست ترجمان و تبادل دانش این دانشگاه با طرح پژوهشی «شناسایی آرتروز از طریق نحوه راه رفتن فرد» به تعریف بیماری پرداخت و گفت: آرتروز یک بیماری است که در آن بافت‌های مختلف مفاصل درگیر می‌شوند و در نتیجه فرد نمی‌تواند مانند گذشته فعالیت‌های روزمره خود را انجام دهد.
وی افزود: آرتروز بیماری است که هزینه‌های بالایی را بر فرد و سیستم بهداشت و درمان تحمیل می‌کند. داروهای گران‌قیمت، عمل‌های جراحی و در برخی موارد درمان‌هایی که اثربخشی لازم را ندارند و هم اینها مشکلات مرتبط با آرتروز هستند.
این عضو هیئت علمی دانشکده علوم توانبخشی با بیان اینکه سوال ما درباره آرتروز این بود که آیا می‌توان بدون استفاده از تصویربرداری متوجه شد که آرتروز فرد چقدر پیشرفت کرده است؟؛ .
این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه آرتروز یک بیماری است که با افزایش سن، پیشرفت می‌کند؛ ادامه داد: تحقیقات نشان داده است که سن شروع این بیماری حتی می‌تواند در حدود ۲۰ تا ۲۵ سالگی باشد و بروز دردهای مرتبط با آرتروز در سنین ۵۰ سالگی به این معنا نیست که بیماری تازه آغاز شده است. اگر در سنین پایین به مراقبت از مفاصل خود توجه کنید و مکانیسم‌هایی که منجر به آرتروز می‌شوند را به‌درستی شناسایی و کنترل کنید، ممکن است تا سنین بالا، حتی ۸۰ یا ۹۰ سالگی، مشکلی برای مفاصل شما ایجاد نشود. این نشان می‌دهد که آرتروز قابل مدیریت است.
رضائیان با اشاره به اینکه اغلب مشکل آرتروز به‌موقع شناسایی نمی‌شود؛ گفت: آگاهی از این موضوع که آیا فرآیند آرتروز در بدن شما آغاز شده است یا خیر و همچنین میزان پیشرفت آن، می‌تواند نقش کلیدی در پیشگیری و مدیریت این بیماری داشته باشد. این آگاهی می‌تواند به افراد کمک کند تا با اقدامات پیشگیرانه و درمان‌های مناسب، کیفیت زندگی خود را حفظ کنند.
عضو هیئت علمی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با بیان اینکه در حال حاضر روش استاندارد برای تشخیص شدت آرتروز، تصاویر رادیوگرافی عادی است؛ گفت: این تصاویر مشکلاتی دارند؛ از جمله اینکه فرد باید به دلیل وجود درد به رادیولوژی مراجعه کند. دوم اینکه کیفیت تصاویر در تفسیر آنها تاثیرگذار است و سوم اینکه این تصاویر به‌تنهایی برای تشخیص دقیق آرتروز کافی نیستند. برای این تشخیص باید تصاویر با روش‌های خاصی گرفته شوند که در بسیاری از موارد در رادیولوژی رعایت نمی‌شوند.
رضاییان با تاکید براینکه تشخیص اینکه آیا فرد به آرتروز مبتلا شده و شدت آن چقدر است، نیازمند بررسی تعداد زیادی از افراد با ابزارهای دقیق و ثبت و مقایسه اطلاعات در مقیاس بالا است؛ افزود: شاید نزدیک به یک‌هزار نفر باید مورد بررسی قرار گیرند. سپس با مقایسه این اطلاعات می‌توان به ویژگی‌های افرادی که مبتلا به آرتروز هستند، پی برد و این بیماری را شناسایی کرد.
وی گفت: در پژوهش شناسایی آرتروز از طریق نحوه راه رفتن فرد؛ ما تحقیق خود را به‌صورت یک مرور نظام‌مند (سیستماتیک ریویو) انجام دادیم. در این روش، با پیروی از اصول و قوانین مشخص، تحقیقات پیشین را بررسی کردیم تا ببینیم چه پژوهش‌هایی در این زمینه انجام شده و چه نتایجی به دست آمده است. هدف ما این بود که در صورت وجود پاسخ‌های مناسب، از انجام مجدد این تحقیق جلوگیری کنیم.
عضو هیئت علمی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با اشاره به اینکه پارامترهایی که در تشخیص آرتروز موثر هستند، شامل شاخص‌های پیشرفته‌ای می‌شوند؛ اعلام کرد: اطلاعات به‌دست‌آمده نشان می‌دهند که می‌توان از سن ۲۰ سالگی تشخیص داد که آیا یک فرد مستعد آرتروز است یا خیر. این تشخیص از طریق فیلم‌برداری یا تصویربرداری ساده و از نحوه راه رفتن فرد امکان‌پذیر است، اما تحلیل داده‌ها نیازمند فناوری‌های پیشرفته است.
وی تصریح کرد: در این تحقیق، مقاله‌هایی که اطلاعاتی درباره نحوه راه رفتن افراد ارائه می‌دادند را گردآوری کردیم و با دقت آنها را دسته‌بندی نمودیم. هدف اصلی ما این بود که بررسی کنیم آیا می‌توان بر اساس نحوه راه رفتن، احتمال وجود آرتروز را تشخیص داد یا خیر. همچنین، اگر این تشخیص ممکن باشد، آیا می‌توان شدت آرتروز (ساده، متوسط یا شدید) را نیز تعیین کرد؟
عضو هیئت علمی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان اعلام کرد: با مرور منابع به این نتیجه رسیدیم که تاکنون کسی به چنین سوالاتی پاسخ نداده است. بیشتر مطالعاتی که بررسی کردیم فاقد تصویربرداری یا شواهد عینی بودند و معیار تشخیص آرتروز در آنها تنها وجود درد در زانوی فرد بود.
وی با طرح این سوال که اما آیا هر نوع زانو دردی به معنای آرتروز است؟، گفت: قطعاً خیر. زانو درد مرتبط با آرتروز دارای ویژگی‌های خاصی است که آن را از سایر دردها متمایز می‌کند. همچنین با مرور منابع دیدیم که در آنها مقایسه‌ای با افراد سالم انجام نشده بود. برای مثال، این تحقیقات توضیح نداده بودند که یک فرد سالم چگونه راه می‌رود تا بتوانیم الگوهای نادرست یا غیرطبیعی راه رفتن را تشخیص دهیم.
عضو هیئت علمی دانشکده علوم توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان افزود: علاوه بر این، بسیاری از مطالعات، گروه‌های خاصی را برای ارزیابی در نظر نگرفته بودند و تعداد افراد شرکت‌کننده در آنها بسیار محدود بود. تعداد پایین نمونه‌ها باعث می‌شد که نتایج آن مطالعات قابل تعمیم نباشد. در تحقیقات جامع و مهم، به تعداد نمونه‌های کافی نیاز داریم تا بتوانیم به نتایج معتبر و کاربردی دست یابیم.
وی با بیان اینکه این مطالعه روی آرتروز زانو کار شده و به مریضی آرتروز می‌گوییم که حتما درد باشد و البته فقط درد تنها و یا فقط آزمایش تنها نشان دهنده آرتروز نیست؛ مجموعه‌ای از علائم و مباحث تشخیصی لازم است؛ گفت: در ادامه این پژوهش که مروری نظام‌مند بود؛ مطالعاتی بزرگ لازم است؛ انجام شود؛ تا پاسخ سوال این پژوهش را داشه باشیم چرا که راه رفتن فرد مبتلا به آرتروز با راه رفتن یک فرد عادی متفاوت و این را هم می‌دانیم اما باید بررسی کنیم و ابتلا و شدت بیماری را تشخیص بگذاریم . تحقیقات جدید در شناسایی آرتروز نشان می‌دهد که می‌توان از طریق تحلیل راه رفتن افراد، بدون نیاز به تصویربرداری‌های مرسوم، این بیماری را در مراحل اولیه تشخیص داد و به پیشگیری از عوارض بلندمدت آن کمک کرد و روش‌های استفاده از هوش مصنوعی می‌تواند پاسخگو باشد.
این مطالعه به صورت کتابخانه‌ای و با مرور منابع معتبر در سطح جهانی انجام شده است.
انتهای پیام/
تشخیص ابتلا و شدت آرتروز از طریق نحوه راه رفتن فرد
