نقش تاب‌آوری در بهبود کیفیت زندگی بیماران سرطان پستان

در نشست «ترجمان دانش» دانشگاه علوم پزشکی اصفهان، پژوهشی درباره ارتباط تاب‌آوری با کیفیت زندگی و تصویر ذهنی زنان مبتلا به سرطان پستان ارائه شد.
نشست «ترجمان دانش» در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان با ارائه طرحی از فائزه سادات موسوی، عضو گروه داخلی جراحی بزرگسالان، برگزار شد.
به گزارش پایگاه خبری طبیعت گردشگران در این نشست، موسوی طرح پژوهشی خود را با عنوان «بررسی ارتباط تاب‌آوری با کیفیت زندگی و تصویر بدنی زنان مبتلا به سرطان پستان» ارائه کرد و هدف آن را بررسی نقش تاب‌آوری در بهبود کیفیت زندگی و کاهش استرس بیماران مبتلا به سرطان پستان عنوان کرد.
وی اظهار کرد: سرطان پستان شایع‌ترین سرطان در میان زنان جهان است که حدود ۱۱ درصد شیوع دارد و ۷ درصد از مرگ‌ومیرها را به خود اختصاص می‌دهد. در ایران نیز ۲۵ درصد از زنان مبتلا به سرطان، به سرطان پستان دچار می‌شوند.
موسوی افزود: این بیماری به‌دلیل تاثیر عمیق بر هویت زنان و نمادهایی چون زنانگی، زیبایی و میل جنسی، یکی از عوامل استرس‌زای مهم در جهان شناخته می‌شود. درمان اولیه شامل جراحی و پس از آن شیمی‌درمانی و رادیوتراپی است. اما شیمی‌درمانی به‌عنوان ترسناک‌ترین روش درمانی شناخته می‌شود، زیرا علاوه بر سلول‌های سرطانی، سلول‌های سالم بدن را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد و عوارضی همچون ریزش مو، ضعف، خستگی و تضعیف سیستم ایمنی را به همراه دارد.
این عضو گروه داخلی جراحی ادامه داد: تاب‌آوری یکی از مولفه‌های مهم روانی و اجتماعی است که به توانایی فرد در بازگشت به حالت اولیه پس از بیماری اشاره دارد. افرادی با تاب‌آوری بالاتر، در برابر بیماری مقاومت بیشتری نشان داده و آسیب‌پذیری کمتری دارند.
وی درباره روش پژوهش خود توضیح داد: در این مطالعه، ۱۷۲ زن مبتلا به سرطان پستان که تحت شیمی‌درمانی بودند، با معیارهایی همچون گذشت حداقل سه ماه از ابتلا و عدم عود بیماری مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات از طریق چهار پرسش‌نامه جمع‌آوری شد و نتایج حاکی از این بود که کیفیت زندگی این بیماران نسبت به سایر مطالعات کمتر بود، اما تاب‌آوری آن‌ها در مقایسه با نمونه‌های مشابه بالاتر بود. همچنین، رابطه مستقیمی میان تصویر ذهنی و مدت زمان آگاهی از بیماری مشاهده شد.
موسوی خاطرنشان کرد: تاب‌آوری با کیفیت زندگی و تمام ابعاد آن رابطه مستقیم دارد و این ارتباط در بعد روحی و معنوی قوی‌تر از سایر ابعاد بود. از سوی دیگر، تاب‌آوری با تصویر ذهنی رابطه معکوس داشت. بعد روحی و معنوی کیفیت زندگی، پیش‌بینی‌کننده تاب‌آوری بیماران است.
وی افزود: تحصیلات بالاتر و سکونت در شهر، کیفیت زندگی بهتری را برای بیماران به همراه داشت. همچنین، تصویر ذهنی در زنان متاهل بالاتر از زنان مجرد بود و زنان شاغل تاب‌آوری بیشتری نسبت به زنان خانه‌دار یا بازنشسته داشتند.
در پایان، موسوی بر اهمیت توجه کادر درمان به ابعاد روانی بیماران تاکید کرد و گفت: ضروری است که در کنار مراقبت‌های درمانی، ابعاد روانی، کیفیت زندگی و تصویر ذهنی بیماران نیز بررسی شود. مداخلات برنامه‌ریزی‌شده برای ارتقای تاب‌آوری می‌تواند تاثیر چشمگیری در کاهش استرس و بهبود وضعیت بیماران داشته باشد.