جاهای دیدنی اندیکا | شهری با قدمت چندهزار ساله

به گزارش پایگاه خبری طبیعت گردشگران ،اندیکا، شهرستانی واقع در استان خوزستان و یکی از مناطق تاریخی و طبیعی ایران محسوب می‌شود. این شهرستان با قدمتی بیش از ۴ هزار سال، مهد تمدن‌های بزرگی مانند تمدن ایلام بوده است. اندیکا همچنین به دلیل طبیعت بکر و زیبای خود، یکی از مقاصد گردشگری محبوب در ایران است.
اندیکا کجاست؟
شهرستان اندیکا، در قسمت شمال شرقی استان خوزستان و در مجاورت مسجدسلیمان، لالی و ایذه قرار دارد. مرکز این شهرستان، شهر قلعه خواجه است. فاصله اندیکا تا اهواز، ۲۱۷ کیلومتر است. بنابراین، می‌توانید بعد از سر زدن به جاهای دیدنی اندیکا در خوزستان، حدود ۳ ساعت و نیم رانندگی کنید و خود را به اهواز برسانید .
اگر نام این شهر برای شما هم جذاب است، خوب است بدانید که اندیکا در گذشته و در زبان بومی، اندکو (اندی+کوه) نام داشته است. اندی در لری به معنای شگفتی و کو همان کوه است؛ چون عیلامیان را ساکنان کوه‌های بلند و شگفت انگیز می‌دانستند. در ادامه با شهرستان اندیکا در خوزستان بیشتر آشنا خواهیم شد.
نگاهی به اماکن تاریخی اندیکا
اندیکا از دوران پیش از تاریخ تاکنون شاهد تمدن‌های مختلفی بوده است. بقایای این تمدن‌ها در آثار تاریخی متعددی در این شهرستان به چشم می‌خورد. از جمله مهم‌ترین آثار تاریخی اندیکا می‌توان به نقش برجسته‌های تنگ بتان و دره باستانی کتک اشاره کرد.
دره باستانی کتک
روستای کُتُک، روستایی هزار ساله در نزدیکی اندیکا خوزستان است. در قسمت‌های مختلف این روستا و در دره باستانی کتک اماکن تاریخی وجود دارد. مثلا در دره کتک، چند استودان از دوران گذشته وجود دارد. استودان‌ها در واقع جایگاه نگهداری استخوان هستند و در دین مزدیسنا بخشی از آیین مردگان شمرده می‌شده‌اند.
بردگوری‌های باغات کتک، از دیگر دیدنی‌های کتک و از جاهای دیدنی اندیکا خوزستان هستند. بردگوری یا سنگ گبری‌ها به گورهای باستانی بین دوران مادها تا پایان ساسانیان گفته می‌شود که از نظر زرتشتیان مقدس هستند. اگر به اندیکا سفر کردید، حتما یک نیمروز را به گشت در میان بقایای باستانی کتک بگذرانید.
در نزدیکی کتک، روستای للر واقع شده است که باغات سرسبز و جویبارهای پرآبش معروف است. این مکان هم برای تفریح و پیک نیک مناسب است.
نقش برجسته های تنگ بتان
در فاصله یک کیلومتری جنوب روستای مورت پادلا، یکی دیگر از مکان های دیدنی شهرستان اندیکا به نام نقش برجسته های تنگ بتان وجود دارد. این مکان، در فهرست آثار ملی ثبت شده است و از جاهای دیدنی اندیکا محسوب می‌شود. این نگار برجسته را اولین بار سر هنری لایارد، جهانگرد و باستان‌شناس بریتانیایی، با راهنمایی مردم محلی، پیدا کرد.
چهار گروه نقش برجسته در این مکان وجود دارد. ابعاد یکی از این این نقش برجسته‌ها، هشت و نیم در دو متر است که دوازده پیکره شامل ۹ نفر بزرگ و سه کودک، روی آن کنده شده‌است. چهره‌ها تقریبا همسان هستند و به روبه‌رو قرار گرفته‌اند.
البته در بازدید از این نگاربرجسته‌ها، انتظار دیدن نقش کامل نداشته باشید. علاوه بر فرسایش طبیعی، تمام چهره‌ها تخریب شده‌اند و روی دیوارها با رنگ یادگاری نوشته شده که باعث تاسف است.
نگاهی به جاذبه های طبیعی اندیکا
اندیکا با داشتن طبیعتی بکر و زیبا، یکی از مناطق گردشگری محبوب در ایران است. این شهرستان دارای جنگل‌های وسیع، کوه‌های سر به فلک کشیده، و رودخانه‌های خروشان است. از جمله مهم‌ترین جاذبه‌های طبیعی اندیکا می‌توان به جنگل‌های بلوط، کوه‌های زاگرس، روستاهای بکر و… اشاره کرد.
روستای موری
این روستای بختیاری نشین، از جاهای دیدنی اندیکا است که اگر به طبیعت علاقه دارید، بهتر است به آنجا سر بزنید. خانه‌های سنگی روستا در دامنه سبز کوه جلوه‌ای تماشایی به موری داده است. در فصول پر باران، به هر طرف که نگاه کنید حتی از لابه‌لای سنگ‌ها هم سبزه روییده است. جوی آبی نیز در پایین دست روستا روان است که باغات اطراف را سیراب می‌کند و طراوت خوبی به محیط بخشیده است. ادامه همین جوی از لبه‌های پرتگاهی جاری می‌شود و بخشی از آبشار طوف را شکل می‌دهد.
برای دسترسی به روستای موری باید از جاده بازفت به اندیکا وارد جاده خاکی شوید و بعد از ۱۰ کیلومتر به این روستا برسید.
آبشار طوف کما
آبشار توف کما، یکی دیگر از بهترین جاهای دیدنی اندیکا است. این آبشار در بخش شمالی روستای موری و در منطقه چلو شهرستان اندیکا واقع شده است. آبشار طوف کما از ارتفاعات تاراز از سلسله زاگرس و از کوهی به نام کما سرچشمه می‌گیرد. طوایف کوچ‌نشین بختیاری برای ییلاق و قشلاق از مسیر آب‌های جاری از این آبشار عبور می‌کنند که در بخش روستای موری از جاهای دیدنی اندیکا واقع شده است.
اطراف آبشار، از طبیعتی سبز  پوشیده شده است که جای مناسبی برای گشت و گذار گردشگران است. علاوه بر مسافرانی که از راه‌های دور برای بازدید به منطقه این آبشار می‌روند، اهالی مناطق اطراف نیز در ایام تعطیل به سوی این منطقه روانه می‌شوند.
اطراف آبشار پوشیده از درختان بلوط، چنار و بادام کوهی است. همچنین، زالزالک، انجیر وحشی، انواع قارچ و کرفس محلی هم در این محدوده به چشم می‌خورد. اگر در فصل بهار برای دیدن آبشار طوف کما راهی اندیکا شوید، گل‌های سنبل، شقایق، نرگس و بابونه را مشاهده می‌کنید که اطراف آن را می‌پوشانند.
منطقه گردشگری سوسن سرخاب
این منطقه به عنوان یک جاذبه های گردشگری اندیکا شناخته شده است و با شهر اندیکا در حدود ۷۰ کیلومتر فاصله دارد. سوسن سرخاب را به عنوان بهشت گمشده خوزستان می‌شناسند. مناظر طبیعی چشم نواز و آب و هوای خنک این منطقه باعث شده است که گردشگران طبیعت‌گرد بسیاری به سوسن سرخاب سفر کنند. اطراف این منطقه را کوهستان پوشانده است و همین مساله باعث می‌شود در ماه‌های گرم سال که دیگر قسمت‌های استان هوای گرمی را تجربه می‌کنند، هوای این منطقه معتدل و خنک باشد.
در این منطقه، چشمه و رودخانه‌های بسیاری وجود دارد. آب بعضی از این رودها به قدری سرد است که حتی در تابستان هم نمی‌شود در آن شنا کرد. اطراف رودخانه‌ها را باغ‌های انار، انگور، انجیر و گردو پوشانده‌اند و جنگل‌های چنار بخش دیگری از این طبیعت سبز را تشکیل می‌دهند.
کوه تاراز
تصور بیشتر افراد این است که خوزستان استانی گرم و خشک است و همیشه سال هوای آفتابی دارد، اما چنین نیست. بعد از طبیعت سبز اندیکا خوزستان نوبت به بهشت برفی خوزستان یعنی کوه تاراز می‌رسد. تاراز، یکی از جاهای دیدنی اندیکا در خوزستان و بلندترین قله این استان است. این کوه در فرهنگ لری بختیاری این منطقه نقش پررنگی دارد و در اشعار و نوشته‌های بسیاری از آن یاد شده است.
اگرچه دمای هوا خوزستان در فصول گرم سال به ۵۰ درجه می‌رسد و پاییز و زمستان چندان سردی ندارد، زمستان برفی کوه تاراز، گریز خوبی برای فرار از گرما محسوب می‌شود.
دشت شیمبار
یکی از زیباترین جاهای دیدنی اندیکا، دشت شیمبار است. دشت سرسبز شیمبار در شمال شرقی استان خوزستان و در مسیر جاده اندیکا به شهرکرد قرار دارد. دشت شیمبار، در مسیر اصلی کوچ عشایر بختیاری برای رفتن به سوی شهرکرد است. شواهد زمین شناختی نشان می‌دهند که دشت شیمبار، در حدود ۱۰هزار سال پیش در اثر یک زمین لغزش بزرگ به وجود آمد.
وجود چشمه‌های متعدد و آبشارها باعث شده است که این دشت آباد و سرسبز باشد. جنگل‌های بلوط و بادام، بوته‌های وحشی، درخت مرکبات، انار، سیب، توت، انگور کوهی و انواع مختلفی از قارچ‌ها در دشت شیمبار وجود دارند. برای رفتن به این منطقه از جاده جدید مسجد سلیمان به شهرکرد به سوی شیمبار بروید. همچنین می‌توانید از مسیر اندیکا به بازفت که قسمتی از آن خاکی است، وارد مرکز این دشت شوید.