نگاه به بومگردی ها باید کیفی باشد نه کمی

بهمن توکلی فرد
اگر بخواهیم چشم انداز مثبتی پیش روی گردشگری کشور داشته باشیم ، نگاه ما به این بخش باید تغییر کند.
اتفاقاتی که دربخش گردشگری کشورهای اطراف ما رخ داده است ، می تواند موجب این تغییر نگاه شود. باید ببینیم کشورهای اطراف ما با چه سرعتی در گردشگری رو به جلو پیش می روند و ما هم با توجه به ظرفیت های موجود ، نگاهمان را نسبت به ابعاد مختلف این بخش تغییر دهیم.
نخستین تغییر دیدگاه در مدیریت بخش گردشگری می تواند اتفاق بیفتد.
صنعت گردشگری و به طور کلی اقتصاد در دنیا به طرف خصوصی شدن پیش می رود. در مورد یک صنعت فرهنگی مثل گردشگری ، بخش دولتی در دنیا حداقل قدرت را دارد وتنها در سیاست گذاری های کلان نقش ایفا می کند.
بومگردی یکی از راه های جلب و جذب توریست است . خانه های بومگردی ، غذا های محلی ، صنایع دستی ، آیین ها و آداب رسوم ، خرده فرهنگ های ما است . موضوعی که در این حوزه آسیب زا است ، نگاه کمی به بومگردی هاست. نگاهی که اگر تغییر کند ، اثر بخشی بومگردی ها در چشم انداز پیش رو  را افزایش می دهد.
محمد حسین رجاییان ،راهنمای گردشگری فرهنگیو طبیعت گردی در این زمینه می گوید :بومگردی یک فرایند سه بعدی است.
یک بعدش گردشگرانند که اغلب اصلا نمی دانند که در  بومگردی  باید به فرهنگ ، آداب و رسوم روستاییان ، زمان خواب و استرحتشان،مراتع آنها ، رمه و گله ی آنها ، باغات آنها احترام بگذارند.
بعد دوم ، روستاییان و مردم محلی هستند که ظرفیت پذیرش و محصولی برای ارائه و … داشته باشند.
بعد سوم و از همه مهمتر  دهیاران و
مراکز بخشهای روستاها مثل میراث فرهنگی ،بخشداری، بسیج روستا ،شورای روستا و دهیار و سایرین که باید همکاری و پذیرای گردشگر باشند. که نیستند.
کارشناسان معتقدند : خانه های بومگردی توسط بخش خصوصی که به گردشگری علاقمند بودند ایجاد شده است. اگر به همان منوال اجازه داده می شد این حرکت آرام آرام پیش رود ، قطعا ما به ورطه کمیت نمی افتادیم .